Rzepak udaje się w klimacie o dużej wilgotności powietrza i średnich opadach.  Optymalne opady roczne dla rzepaku to 600-700 mm. Dodatnio na plony rzepaku wpływają drobne opady i częstsze, niż obfite i rzadsze. Szczególnie wrażliwy na niedobór wody jest rzepak jary, rzepak ozimy dobrze wykorzystuje wodę z opadów zimowych.

Wrażliwy jest natomiast na niedobór wody w glebie na jesieni szczególnie w okresie wschodów. Brak opadów nie tylko opóźnia wschody, ale prowadzi do nierównomiernego rozwoju roślin na jesieni. Może to się odbić później na plonowaniu i nierównym dojrzewaniu łanu rzepaku. Krytycznym okresem w rozwoju rzepaku jest faza kwitnienia, a następnie dojrzewania. Susza w tym okresie jest przyczyną obniżenia plonu, łuszczyny się nie zawiązują, a nawet jak się zawiążą to jest w nich mało nasion. Rzepak ozimy jest bardziej zimotrwały, od jęczmienia ozimego, ale znacznie mniej wrażliwy od pszenicy ozimej i żyta ozimego. Szczególnie wrażliwy jest na przymrozki wiosenne po rozhartowaniu się roślin. Rzepak ozimy dobrze zahartowany i nie przerośnięty na jesieni dość dobrze znosi przymrozki zimowe do -20°C. Rzepak ma wrażliwy na mrozy system korzeniowy szczególnie wtedy, gdy rośliny są zbyt zagęszczone. Ujemne działanie mrozu łagodzi oczywiście pokrywa śnieżna. Większa warstwa śniegu i jej zlodowacienie, która zalega przez dłuższy okres może utrudnić dostęp powietrza do liści i może być przyczyną wyprzenia i gnicia roślin. Rzepakowi ozimemu może zagrażać jeszcze inne zjawisko, które może prowadzić do zniszczenia rośli jest to zjawisko wysmalania rzepaku przez wiatry. Rzepak nie przykryty śniegiem w czasie przymrozków pod wpływem wiatru przy końcu zimy może zniszczyć rośliny poprzez ich wysuszenie.